JIJ bent genoeg, precies zoals je bent…

Een terugkerend thema bij mij en veel mensen die hun eigen weg (willen) volgen, is het gevoeg niet genoeg te zijn. Dit kan zich uiten in uitspraken als “als ik die studie heb gedaan, dan ….”, “ik moet eerst nog even … helen en dan kan ik…”. Uitspraken die je tegenhouden je volle potentie te leven. Want heel eerlijk, alles is er al. Je bent het al (wat het dan ook is dat je wilt zijn), je hoeft er niet meer voor te doen dan compleet jezelf te zijn en je natuurlijk talent te laten zien.

Wat gaat bij jou vanzelf?

Want als je doet wat je natuurlijk af gaat, dan gaat het echt vanzelf. Dat zie ik niet alleen in mijn eigen leven, ik hoor er zo vaak de voorbeelden van. Werken is niet vermoeiend als je iets doet wat van nature gaat. Als je ergens hard voor moet werken, veel moet doen om iets te kunnen, dan gaat het niet vanzelf en ja, dan word je er moe van. Die geestelijke vermoeidheid kan zorgen voor depressies, ziektes of een burnout, omdat je het gevoel hebt dat je altijd heel erg je best moet doen. Dit kan overigens niet alleen in werksituaties voorkomen, ook binnen families, liefdesrelaties en vriendengroepen kun je het gevoel hebben dat je niet genoeg bent. Het effect, je gaat overcompenseren, beter je best doen, je anders voordoen en reken maar dat je daar ontzettend moe van wordt.

Aansluiting vinden

Het grote probleem als jij het anders gaat doen dan anderen, is dat je juist het gevoel hebt dat je vanuit dat ‘anders-zijn’ je best moet doen om nog ergens aansluiting te vinden. Je gaat dan proberen mee te praten over dingen waar je niets van weet of niet over wilt praten. Je raakt verder van jezelf verwijderd, omdat je diep van binnen voelt dat je iets wilt delen, maar het gevoel hebt door de anderen niet begrepen te worden.

Het is dus fijn je regelmatig te omringen met mensen die hetzelfde ervaren als jij op dit vlak. Om mensen op te zoeken bij wie je helemaal jezelf kunt zijn. Waarbij je je niet anders voor hoeft te doen en die jou met een paar woorden begrijpen.

Twijfel niet aan wat je voelt

In de zoektocht naar je eigen weg, komt het ook wel voor dat je aan jezelf gaat twijfelen. Want in die zoektocht komt er regelmatig iets naar boven dat je aan het wankelen brengt. Zo merkte ik begin dit jaar dat ik helemaal klaar was voor een nieuwe werkelijkheid. Ik zat lekker in mijn vel, had energie en enorm veel zin om aan dit jaar te beginnen. Ook wetende dat ik mezelf voor een best wel uitdagende taak had gesteld, gezien vanuit hoe ik de afgelopen jaren had geleefd en gewerkt. Mijn intentie voor dit jaar is een bedrijf neerzetten dat iets meer is dan een speel- en experimenteerplek. Afgelopen week kwam ik in een enorm donker deel van mezelf terecht. Al mijn uitdagingen kwamen naar boven en ik heb veel gehuild. Ik had geen idee hoe ik verder moest en ging alweer van alles bedenken om het anders te gaan doen.

Laat het donker er gewoon zijn

Ik kon in dat donker niet zien dat het allemaal onderdeel van een proces is en dat deze periodes erbij horen om te groeien. Nu het donker weer plaats heeft gemaakt voor mijn licht, zie ik dat het er allemaal bij hoort, dat je dit nodig hebt om te groeien. Als dat donker er niet is en je het niet aankijkt, komt het steeds weer terug en verandert er niets.

Ik leer te zien waar het donker vandaan komt, wat mijn oude reactie zou zijn en welke inzichten ik hier uit kan pikken. Daarna kan ik weer voelen dat ik inderdaad genoeg ben. Dat ik niets hoef te forceren, dat als ik echt mezelf ben, alles vanzelf gaat.