Met hoge hakken op de traktor

Tijdens mijn reis door Frankrijk kom ik door allerlei prachtige gebieden. Het landschap is magisch en door contacten te leggen kom ik steeds op hele bijzondere plekken. Deze week reed ik vanuit de Cevennen naar Marseille (waar ik mijn reispartner ophaalde van het vliegveld). Samen reden we, via een van de zuidelijkste punten van Frankrijk, naar een plaatsje met de prachtige naam Oppedette, een plaatsje met 62 inwoners, ver verscholen in de heuvels van het noorden van de Provence. We gingen op bezoek bij Matty Willigenburg, eigenaresse van Le Tuilier, een oude pannenbakkerij, omgebouwd tot prachtige vakantie-appartementen. Waar je ook prima kunt wonen, zo volledig en goed ingericht heb ik ze nog maar weinig gezien…

Via via heb ik de gegevens van Matty gekregen en het geluk is met ons, want precies op de dag dat ik Matty mail met de vraag of ik een nachtje mag komen logeren in ruil voor een verhaal, heeft ze een annulering gekregen en is er een appartement voor ons vrij. We zijn van harte welkom en worden meteen uitgenodigd voor het diner aan haar keukentafel. Beter dan dit kan een ontvangst wat mij betreft al niet zijn.

De route door de bergens is prachtig, hoewel we uiteindelijk via een heleboel omwegen pas op de juiste plek arriveren. Het was het absoluut waard, wat een prachtige omgeving en weggetjes zo smal dat je er maar net met één auto op de weg kunt rijden. Oppassen dus voor tegenliggers en niet te hard rijden. En dan zijn we er. Le Tuilier ligt compleet afgezonderd op een heuvel met een prachtig uitzicht over het dal. Het is officieel een klein gehucht en dat zie je direct als je de poort binnenloopt. Een klein straatje met een pleintje waar je heerlijk kunt zitten en genieten van de stilte en de rust. We staan versteld bij elke stap die we zetten en na een paar keer bellen en kloppen op het raam, verwelkomt Matty ons en kunnen we meteen aanschuiven voor de borrel met een klein hapje van zalm, roomkaas en komkommer. Na een eerste kennismaking met Matty en de andere (onverwacht aanwezige) gasten, laat Matty ons appartement zien. We lopen over het terras naar onze gite en zien direct het prachtige uitzicht op de vallei. Dan stappen we binnen in een goed onderhouden appartement dat van alle gemakken is voorzien en zeer ruim is voor twee personen.

We frissen ons even op en omdat het al laat is, gaan we snel aan tafel. Matty heeft een driegangendiner gemaakt en nadat ik zelf een paar weken ’s avonds heb gekookt voor mijn lieve vrienden is het heerlijk om weer een keertje aan te kunnen schuiven en verzorgd te worden. We genieten van coquilles, kip met ratatouille, een goed gevulde kaasplank en een dessert. Glaasje wijn er bij, een heerlijk vakantiegevoel, ondanks de regen die ondertussen met bakken uit de hemel valt.

En na een nacht in de buurt van de luchthaven van Marseille, genieten we ’s nachts van het pikkedonker en de stilte die een natuurlijke omgeving met zich meebrengt. De volgende ochtend mogen we weer aanschuiven voor het ontbijt. Er wacht ons wederom een goed gevulde tafel. Met stokbrood, croissants, verse jus, allerlei potten zelfgemaakte jam, een gekookt eitje en heel veel verschillende kazen.

Na het ontbijt is het tijd voor een korte versie van Matty’s levensverhaal, met natuurlijk de nadruk op haar vertrek naar en leven in Frankrijk, de immense verbouwing van de ruïne tot luxe appartementen en de omslag van zakenvrouw naar gastvrouw van een aantal prachtige appartementen. Daarna krijgen we nog een uitgebreide rondleiding door alle andere appartementen en het deel dat nog verbouwd moet worden.
Ik verbaas me bij elke stap die ik in de appartementen zet. De zorg en aandacht die aan de afwerking is besteed, maar ook het idee dat het een oude ruïne was, waar helemaal niets was en waar je nu echt kunt leven, volledig verzorgd. Hoe je het ook went of keert, Le Tuilier is een prachtige plek om tot rust te komen, waar zorg en aandacht is besteed aan de details en waar een krachtige vrouw je verwelkomt en er voor zorgt dat je nergens aan hoeft te denken.

Lees ook het portret van Matty dat ik schreef voor De Rijke Meisjes.