Mijn leven als ondernemer

Gisteren schreef ik al over het feit dat ik volledig mijn schrijverschap ga omarmen, dat ik ga doen waarom ik hier ben, verhalen schrijven èn delen. Kennelijk is mijn geest of ziel daardoor zo geïnspireerd dat het vandaag meteen weer met een verhaal in mijn hoofd wakker wordt. En hoewel ik daar in eerste instantie een beetje tegen vocht, heb ik nu toch besloten dit verhaal ook op te schrijven en te delen, want zoals ik gisteren leerde:

where attention goes, energy flows

En dus wil vandaag het verhaal geschreven worden over ondernemerschap en waarom ik dit als de enige weg zie om jezelf beter te leren kennen. Als ondernemer word je elke dag uitgedaagd het beste uit jezelf te halen, omdat er gewoon niemand anders is die het doet, je moet creatief zijn, inventief, flexibel, sociaal en het is handig als je van veel markten thuis bent (als je alleen werkt in ieder geval). Want het is handig dat je weet wat er in je bedrijf moet gebeuren op bepaalde momenten en een logisch inzicht in geld is ook niet vervelend.

Gewoon doen als het stroomt

Het is zondagochtend, de regen komt met bakken uit de hemel, mijn liefje ligt in de kamer naast mij te slapen en ik zit met een kopje gemberthee aan mijn schrijftafel. Net als elke ochtend start ik met een paar bladzijden schrijven in mijn journal, maar al snel voel ik dat de energie vanochtend gericht is op het schrijven van een verhaal en daar heb ik mijn laptop voor nodig. Omdat die wat langzaam opstart lees ik nog even in een boek dat ik onlangs bij de bieb vond. Over hoe we de oude Griekse verhalen nodig hebben om onszelf beter te leren kennen.

Ondernemerschap als het beste middel voor persoonlijke groei

Het boek trekt, want het is bijzonder, maar dat boek gaat over liefde, seks en tragedies als basis voor zelfkennis en ik wilde juist schrijven over hoe je als ondernemer elke dag wordt uitgedaagd jezelf beter te leren kennen. En wat ik dan zo bijzonder vind, is dat ik schrijf wat in me opkomt, maar dat verandert dus ook met de minuut, want toen ik vanochtend wakker werd, wilde ik een andere insteek pakken. Die ook goed is. Want die ging over de start van mijn ondernemerschap, over hoe ik vanuit mijn eerste baan besloot om de stap naar ondernemerschap te zetten, gewoon omdat het kon. Niet dat ik goede voorbeelden had in mijn directe omgeving, maar ik had een paar jaar veel met ondernemers gewerkt en hun leven trok me aan. Wat zij uitademden was vrijheid. En dat wilde ik ook. In de paar bijbanen die ik tot dan toe had gehad, had ik vast gezeten op een stoffig kantoor, 8 uur lang achter een computerscherm zitten typen, zonder echt contact te maken met mijn collega’s. Maar in de tijd dat ik elke dag nieuwe ondernemers ontmoette vanuit de stichting waar ik werkte, was ik direct getrokken door het idee om die vrijheid zelf ook te ervaren. Dus toen de mogelijkheid zich voordeed, wist ik dat er voor mij geen andere weg was dan de weg van de ondernemer te kiezen.

Vallen en opstaan

Ik was 25, dacht dat ik alles wist wat ik moest weten en ging aan de slag. Little did I know dat de weg van ondernemerschap een grote uitdaging is en je jezelf elke keer weer opnieuw moet uitvinden. Eigen keuzes maken, volledig op je intuïtie vertrouwen, nieuwe dingen leren, heel veel mensen ontmoeten, fouten maken, weer terug naar je intuïtie en steeds weer opstaan. Want dat is wat echte ondernemers kenmerkt, ze staan weer op.

Ik heb overigens genoeg tijden gekend dat ik echt niet meer op wilde staan en dacht, zoek het allemaal maar uit, ik stop ermee. En toch is de drang om te ondernemen en dat onder de knie te krijgen, niet meer uit mijn systeem te halen. Dit is mijn weg. Daarom kies ik in elke situatie waarin ik met anderen werk altijd voor uitbetaling als zelfstandige en ga ik slechts bij hoge uitzondering op contract.

Misschien is het mijn eigenwijze karakter, maar ik vraag me wel eens af of dit niet gewoon de beste manier zou zijn om te leven en werken. Want als je per periode je eigen keuzes kunt maken en zelf kunt besluiten wat je wilt doen, dan word je volgens mij mateloos creatief. Een voorwaarde is dan wel dat er een basisinkomen komt. Zodat je altijd een eenvoudig vangnet hebt om op terug te vallen.

Mensen die meer willen doen, gaan ook wel meer doen. Maar zij kunnen creëren vanuit vrijheid en rust, in plaats vanuit de continue stress dat er geld op tafel moet komen. En dat zorgt voor een gestagneerde stroom. Maar leven met een uitkering zoals het systeem nu is, blokkeert nog meer. Daar zitten zoveel eisen en haken en ogen aan dat het niet werkbaar is als je daarnaast je creativiteit wilt laten stromen.

Angst en creatie gaan niet samen

En geen geld hebben brengt voor veel mensen angst en stress met zich mee. Als je die weghaalt, krijgen mensen de ruimte om te creëren en sneller een inkomen te creëren dat bij ze past. Dan kan het zelfs zo zijn dat het basisinkomen weg kan vallen en dat het alleen nodig is in de startfase. Ik weet in ieder geval dat het bij mij zo werkt. Als ik geen geld heb of niet weet waar het vandaan komt, gaat er heel veel aandacht naar de vraag hoe ik geld kan verdienen om mijn rekeningen te betalen. Ik ga dan paniekvoetbal spelen, omdat ik geen idee heb hoe ik het moet oplossen en dat werkt altijd averechts. Terwijl, als ik leef en werk vanuit een positieve energie en weet dat er altijd genoeg is, dan ben ik veel creatiever en ontstaat er veel meer.

Mindset van vertrouwen

En dan komt het allemaal aan op mindset. Vertrouwen hebben in je eigen kunnen, weten dat het altijd goed, dat er een kracht is die voor je zorgt, dat er op het juiste moment altijd geld is om je rekeningen te betalen. Er niet continu bij stilstaan, maar weten dat als jij de juiste stappen zet, de oplossing vanzelf komt. En dat sluit weer mooi aan bij het blog dat ik gisteren schreef. Als je gewoon een eerste stap zet die je volgt vanuit je intuïtie, dan is er altijd een volgende stap en weer een volgende. En daar hoef je dan eigenlijk niets voor te doen. Het enige wat je wel te doen hebt is leven vanuit het rotsvaste vertrouwen dat het altijd goed komt.