We zitten allemaal vast in een systeem…

… en niemand durft er uit te stappen. Bang om niet meer te voldoen aan de verwachtingen, om buiten de boot te vallen, om zekerheden kwijt te raken.

Gisteravond bracht ik voor het laatst van mijn bezoek aan Ancona een bezoek aan de gastronomische winkel/lunchrestaurant, die de afgelopen dagen mijn hart had gewonnen. Het eten was er heerlijk en de mensen vriendelijk. Als ik eenmaal mijn hart ergens heb verloren, dan keer ik er graag terug. En als je in een onbekende stad bent, in je eentje, dan is het erg fijn om een plek te hebben om naar terug te keren.

Uit de ratrace

Terwijl ik wachtte tot ik aan de beurt was, viel mijn blik op een chocoladeproeverij van chocolade met 100% cacao, van een cacaoboon die ook wordt gebruikt om de ceremonial cacao van te maken die ik vaak heb gedronken. Ik was benieuwd hoe deze cacao werd gemaakt en ging het gesprek aan met de vrouw die de proeverij organiseerde. Ze sprak gelukkig goed Engels, want mijn Italiaans is te roestig om een heel gesprek in het Italiaans te voeren. We praatten over chocolade en de reden van mijn verblijf hier. Ik vertelde haar over mijn boeken en mijn missie in het leven. Dat ik mensen wil inspireren uit de ratrace te stappen en het leven te creëren dat het beste bij ze past. Ze herkende het meteen.

Ga leven

Want hoewel je zou denken dat het er in Italië allemaal heel relaxed aan toe gaat, dan heb je het mis. De hoopopgeleide professionals in het noorden van Italië zijn net zoals wij noorderlingen. Ze werken hard en vinden het moeilijk uit het systeem te stappen, zo vertelde de chocolademevrouw. Ze durven het niet uit angst buiten de boot te vallen. En ik denk dat gevoel in Italië nog erger is dan bij ons. Dus gaan ze gewoon door, waardoor er nooit iets verandert. Het deed me denken aan het boek ‘Ik ga leven’ van Lale Gül. In dit boek vertelt zij hoe ze uit haar vastomlijnde leven wilde stappen. Het traditionele Turkse leven dat van haar verwacht werd, wilde ze niet. En door er uit te stappen raakte ze heel veel kwijt. Toch heeft ze er volgens mij ook wel wat mee gewonnen, namelijk een bepaalde vrijheid.

Wees niet bang

Toch denk ik dat we allemaal bang worden gemaakt onze eigen stappen te zetten. Dus is het logisch dat we allemaal blijven zitten waar we zitten. Toch vraag ik me af wat er zou gebeuren als we echt zouden gaan leven. In ieder land, in elk geloof, in iedere cultuur zitten wensen en eisen die ooit zijn bedacht. Niemand lijkt ooit echt vrij te zijn. Toch moet er altijd iemand de eerste stap zetten. En hoe meer mensen zich vrijmaken van welk systeem dan ook waar ze in zitten, hoe makkelijker het wordt voor anderen het ook te doen. En dit kan met hele kleine stapjes. Ik verwacht niet van je dat jij ook al je vastigheden opzegt om te gaan overwinteren in Griekenland. Maar als je dat wel verlangt, ga dan op zoek naar mogelijkheden!

Waar wil jij los van komen?