Je bent wat je eet??

Wie mij volgt op Facebook heeft het vast al gelezen. Afgelopen weekend was het Foodpassionista’s event “Brein en Buik” over de relatie van voeding op je geest en andersom. Super leuk om bij te zijn en om aan alle deelnemers een cadeautje mee te kunnen geven. Dit was allemaal niet mogelijk geweest als ik niet een jaar geleden had besloten om bij Seats2Meet in de keuken te gaan werken. Hoe dat allemaal in zijn werk is gegaan, daar kan ik een heel blog over schrijven, over uitdagingen, confrontaties, gedachten, serendipiteit, bijzondere ontmoetingen en loslaten wat niet werkt. Maar daarover ga ik het vandaag niet hebben.

De reden dat ik dit blog schrijf gaat over de relatie tussen voeding en gedrag. Tijdens het event kon ik twee lezingen bijwonen van een paar bijzondere vrouwen, Nienke Tode-Gottenbos (alias de Groene vrouw en de Poepdokter) en Marieke Zwinkels. Beide verhalen even inspirerend, waarbij Nienke je meeneemt naar hoe het werkt in je lichaam en je darmen. Marieke legt de link tussen alle verschillende stemmen in je hoofd, je emoties sturen je vaak in wat je eet.

In dit weekend had ik (naast deze lezingen) twee keer (waarschijnlijk niet toevallig) een gesprek over het gebruik van zout in je eten. Tot mijn verbazing gaven beide personen aan dat het niet nodig is zout aan je eten toe te voegen, omdat je al zoveel zout binnenkrijgt.. Ik val dan soms van verbazing van mijn stoel. Als je de media mag geloven is zout inderdaad niet goed voor je en krijg je er te veel van binnen. Maar… Dat is alleen het geval als je veel kant-en-klare producten eet. Als je natuurlijk en vers eet, en al je gerechten zelf maakt, bepaal je zelf hoeveel zout je binnen krijgt en kun je zelf bepalen hoeveel zout je wilt toevoegen aan je maaltijden. Geloof jij klakkeloos alles wat ze je vertellen? Of luister je naar wat je lichaam je vertelt?

Koken op gevoel

Ook in de keuken gebruik ik mijn intuïtie, ik probeer te eten waar mijn lichaam om vraagt. De laatste tijd vraagt mijn lichaam om zout kennelijk, want ik gebruik momenteel meer zout dan voorheen. Ik geniet echt van de zoutkorrels als finishing touch in salades of soepen. Maar er zijn ook tijden in mijn leven dat ik het veel minder gebruik.

Volgens Marieke kun je het gesprek aangaan met je lichaam of je iets wel of niet nodig hebt. Want je lichaam weet donders goed, wat je op welk moment het beste kunt gebruiken. En als je eens behoefte hebt aan iets wat iets minder goed voor je zou zijn, dan kun je het gesprek aan gaan met je lichaam wat je er tegenover kunt stellen, zodat je het toch kunt eten. Ik vind dat een prachtig uitgangspunt, want zo eet en drink je altijd wat je op dat moment het beste kunt gebruiken.

Ik laat hierbij even achterwege hoe het zit voor mensen met een allergie, die vast ook heel vaak iets willen eten, wat niet kan, omdat ze er echt ziek van worden. Maar ik gebruik hierbij altijd graag het voorbeeld van mijn oma. Na een grondig onderzoek over allergieën kwam de voedingsdeskundige met het verhaal dat ze beter geen bananen kon eten, omdat haar lichaam die niet goed kan verteren. En wat blijkt, mijn oma houdt helemaal niet van bananen, die kon ze dus ook met een gerust hart laten liggen. Om maar aan te geven, dat je lichaam vaak wel aangeeft wat wel of niet goed voor je is.

Emotie-eten

Volgens Marieke kun je op verschillende manieren keuzes maken voor wat je eet. Emoties komen vaak voort uit drie periodes in je leven, je kunt reageren als kind (dan wil je warmte en liefde ontvangen en je veilig voelen), als puber (dan ben je opstandig) of als jong volwassene (de tijd waarin je heel strikt en streberig bent). Als volwassene maak je uiteindelijk zelf de keuze wat je eet, je hebt echter wel te maken met emoties die je beïnvloeden.

Je merkt aan jezelf dat je als kind reageert als je behoefte hebt aan zoetigheid en jezelf hoort zeggen dat je dat nu echt even nodig hebt (je voedt jezelf met zoetigheid omdat je jezelf heel zielig vindt bijvoorbeeld). Als puber reageer je door te zeggen, ik heb schijt aan alles, ik doe dit nu omdat ik het wil (je eet bijvoorbeeld uit boosheid een hele zak chips leeg). Als jong volwassene ben je heel strikt in bepaalde zaken en kun je jezelf verplichten tot het niet eten van suiker of koolhydraten voor een periode.

Heerlijk om er zo naar te kijken, want ik denk dat iedereen het wel herkent, die momenten dat je vanuit emoties eet. Natuurlijk is dan de vraag, is het echt slecht? Want uiteindelijk zit achter elke emotie meer dan dat je het kunt oplossen met het eten van chips of chocolade. Als je je bewust bent dat je eet vanuit een emotie, dan kun je twee keuzes maken. Of je eet het wel en weet wat er achter zit, of je eet het niet en gaat op zoek hoe je jezelf op een andere manier kunt voeden. Wat heb je echt nodig? Hoe kun je ervoor zorgen dat het gevoel over gaat?

Ik ga er eens wat meer mee spelen, ik vind het super leuk om te voelen en ervaren wat voeding met me doet. Wanneer kan ik iets wel eten en wanneer niet, waarom eet ik en wat heeft het voor effect in welke gemoedstoestand.

Ik ben benieuwd of jij de emoties herkent als je iets eet, laat je het me weten in een reactie op dit bericht?